Książka dla Manuela

Dwadzieścia pięć lat temu Julio Cortazar był niewątpliwym, choć niekoronowanym królem prozy iberoamerykańskiej na polskim rynku. Cofnijmy się o te dwadzieścia pięć lat do \"opowiadań\", gatunku, który zawsze był mu bliski. Cortazar, mistrz małych form, nie osadzał swych opowiadań w żadnym konkretnym czasie, wobec czego są zawsze aktualne. Oto one: niecałkowicie realne, krążące gdzieś pomiędzy rzeczywistością, snem a nawet magią, pełne niepowtarzalnej atmosfery, jakiegoś czwartego wymiaru, który ...

Jesienią 1980 roku Julio Cortzar przybył na uniwersytet w Berkeley, aby wygłosić cykl wykładów dla studentów. Wykłady te szybko przekształciły się w przyjacielskie rozmowy o literaturze, o doświadczeniach pisarskich Cortazara, genezie jego tekstów, a także o powinnościach pisarzy wobec społeczeństw, w których żyją. Skąd się wzięły kronopie? W jaki sposób powstały opowiadania Ciągłość parków, W nocy, twarzą ku niebu i inne? Dlaczego Gra w klasy ma tak niezwykłą strukturę? I w jakim celu została n...

W literaturę argentyńską XX wieku twórczość Julia Cortzara wpisała się szybko i na dobre. Niewielu jest pisarzy tego formatu, którzy potrafią jednocześnie zrewolucjonizować literaturę i zauroczyć czytelnika. Cortzarowi udało się to wyśmienicie. Autor Rayueli, jednej z najlepszych powieści ubiegłego wieku, znanej w Polsce pod tytułem Gra w klasy, był przede wszystkim prozaikiem, jednakże był prozaikiem niepokornym. Ustawiczny eksperymentator, w duszy poeta, nigdy nie starał się zdusić w sobie poe...

Zbiorowa edycja opowiadań Cortazara. Obejmuje ona tomy: "Bestiarium" (1951), "Koniec zabawy" (1956), "Tajemna broń" (1959), "Dla wszystkich ten sam ogień" (1966), "Ośmiościan" (1975) plus parę opowiadań z tomu "W osiemdziesiąt światów dookoła dnia" (1967). Udzielając w 1970 roku zgody na takie wydanie swoich opowiadań, Cortzar wyraził życzenie, aby uszeregowane zostały nie w porządku chronologicznym, lecz według jego własnego podziału na obrzędy, gry i przejścia. Cortzar, mistrz małych form, nie...

Dwadzieścia pięć lat temu Julio Cortazar był niewątpliwym, choć niekoronowanym królem prozy iberoamerykańskiej na polskim rynku. Cofnijmy się o te dwadzieścia pięć lat do "opowiadań", gatunku, który zawsze był mu bliski. Cortazar, mistrz małych form, nie osadzał swych opowiadań w żadnym konkretnym czasie, wobec czego są zawsze aktualne. Oto one: niecałkowicie realne, krążące gdzieś pomiędzy rzeczywistością, snem a nawet magią, pełne niepowtarzalnej atmosfery, jakiegoś czwartego wymiaru, który sp...

To książka szczególna: można ją czytać w nieskończoność, odkrywając coraz to inne konteksty, układając za każdym razem nowe warianty zakończenia poszczególnych wątków, zmieniając kolejność rozdziałów i stron. Gra w klasy, najsłynniejsza pozycja w dorobku Cortazara, to \"zabawka dla dzieci starszych\"; autor daje klocki, a sam staje z boku i patrzy, co też Czytelnik z nich ułoży, zmuszając go tym samym do współdziałania. Gra w klasy ukazała się w Polsce w roku 1968, stając się niemal z miejsca ...