Piotr Romanowski

Próba opisania w kilku słowach człowieczego wszechświata to praca poety. Uśmiech i smutek, zachwyt i życie, dusz i myśli żałobne. Gniew- harvesteriada. Wiersze z puszczy wstrząsające. Wspomnienie przyjaciela i w niebo wziętego. Po trzykrotnej lekturze tego tomiku pozostają we mnie ślady aromatycznego spotkania z pięknem. I co za rysunki....

Autor umiejętnie operuje syntetyczną formą opisu, w oszczędnych słowach zamykając obszerne rzeczywistości wewnętrzne i zewnętrzne, doznania, emocje i wrażenia. Poezja, jak mówi Autor jest jego językiem opisu świata: tak stwarzam świat, jak piszę wiersz. Mieszka wśród dzikiej przyrody, która sprzyja filozoficznym rozmyślaniom nad istotą czasu, przestrzeni i istnienia: Czas nie czeka na nas, ale ja, duży człowiek, mam łzy pełne powiek, chyba od wiatru i tego pędu może tak być, albo zdumieniem był...