Wojciech Czaplewski

Wojciech Czaplewski Otóż poezja to nie abstrakcja, lecz konkret, co targa trzewiami, więc ten zachwyt daje się ująć raczej gorącym językiem fizjologii i gwałtu niż chłodem refleksji i kalkulacji. Zdaje się, że nikt jeszcze nie napisał Dziejów poezji polskiej. W tej sprawie prowokatorski przyczynek: 44 wiersze o 44 poetach, z prologiem, od Reja do Barańczaka, pod każdym data pogrzebu, za każdym staranna kwerenda biografii, twórczości, kontekstu i wpływu. Wszystkie wedle podobnego schematu: dwu...

Książeczka wyjścia zdaje sprawę z podróży w czasie. Linearny przeklęty czas historii, czas kolisty i czas kwadratowy, metronomy pulsarów, czas starzenia się, niepojęta wieczność i niepojęte teraz, królestwo chaosu. Z tych klatek, z tych uwięzień wychodzi się umieraniem, miłością, bólem tylko trzeba znaleźć słowa do tych drzwi, tych wyjść. Najpierw słuchanie, dotykanie, smakowanie tego, co jest. Czas rodzi muzykę, krok taneczny, rytm słowa i tętno. Przez czas płyną miejsca, płyną rzeczy, płynie c...

Tylko co utracone jest naprawdę nasze. Wiersze z tomu Odzyskane rzeczy układają się w opowieść o powrocie do sensu. Autor podejmuje trud podróży przez pustkowia osobistego i zbiorowego doświadczenia, przez małe i duże apokalipsy. Jego pożegnania i zachwyty mają swój namacalnie zmysłowy i jednocześnie epifaniczny wymiar. Ta poezja jest niedzisiejsza: jest świętowaniem języka, próbą dopadnięcia tajemnicy, nadania ładu temu, co zdaje się skazane na chaos zderzeniu materii i historii, piachu i kosmo...