Wojciech Browarny

Mówiąc pisarz, myślę o pisaniu prozy zanotował w dzienniku Tadeusz Różewicz. Niniejsza książka przedstawia najciekawszą i najbardziej reprezentatywną część dorobku prozatorskiego autora Wycieczki do muzeum. Niektórzy krytycy i badacze uznawali opowiadania i szkice Różewicza za twórczość drugorzędną, jednak wielu innych doceniło jej różnorodność, dynamizm i refleksyjność. Dzieła takie jak powieść Śmierć w starych dekoracjach czy zbiór esejów, notatek warsztatowych i wspomnień zatytułowanych Przyg...

Pierwszy tom monografii Nauka chodzenia. Teksty programowe późnej awangardy otwiera przed czytelnikiem przestrzeń badawczej refleksji nad polską neoawangardą literacką, zagospodarowując obszar - co może się wydać nieoczywiste - nieuporządkowany, domagający się opisu i umiejscowienia na mapie powojennych ruchów awangardowych. To książka bardzo potrzebna i zarazem uświadamiająca, jak mało dotąd napisano na temat awangardowe zorientowanej twórczości poetyckiej lat 60. i 70. ubiegłego wieku, o które...

Kiedy przystępowałem do lektury tekstów składających się na ten zbiór, przypomniałem sobie słowa jednego z trzech dziewiętnastowiecznych tłumaczy Pana Tadeusza, Alberta Weissa, który wypowiedział je pod koniec życia: ,,Nie bacząc na - jak się wydaje - wręcz niemożliwe do wykorzenienia uprzedzenia płynące z narodowościowej niechęci i nienawiści panującej między Polakami i Niemcami, głównie z zamiarem torowania przy pomocy sztuki słowa drogi porozumienia, starałem się lata całe przekazywać czyteln...

Autor tej książki bada prozę Tadeusza Różewicza w odniesieniu do modernizmu jako pewnej wieloimiennej całości. Modelowo realizuje przy tym standardy akademickiego wykładu, referując i analizując różne aspekty tematu, a zarazem nie stroniąc od udziału w dyskusji. Subtelnie cieniuje Różewiczowskie – nowoczesne, lecz nie odpisane z nowoczesności – ambiwalencje; niekompletnie społeczne i nie w pełni prywatne, intencjonalnie autentyczne i nieuchronnie sztuczne, pozornie bezpośrednie i nigdy do końca ...

A gdyby tak wybrać się na spacer po Wrocławiu z Tadeuszem Różewiczem? Spacer nietypowy, przenoszący nas nie tylko w różne miejsca miasta, ale i w inną epokę? Może wtedy moglibyśmy zrozumieć, czym dla poety była atmosfera duchowa Wrocławia i dlaczego ulicę Glinianą nazywał koszmarną? Może wreszcie dostrzeglibyśmy w jego twórczości ślady zwyczajnego życia, zatarte przez sztampę i pustosłowie szkolnych interpretacji? Na takie spojrzenie na Wrocław oczami Różewicza przechadzającego się w parku lub z...