Juhani Pallasmaa

"W Myślącej dłoni Pallasmaa wraca do kwestii, które poruszał we wcześniejszych Oczach skóry, czyli związku zmysłów wzroku i dotyku oraz ich udziału w ludzkim doświadczeniu przestrzeni i jej zamieszkiwaniu. Nie chodzi już jednak o same zmysły i doświadczenie, ale o ucieleśnioną mądrość architektury w tym doświadczeniu osadzoną. Słowo mądrość użyte tutaj w miejsce (ucieleśnionej) wiedzy czy poznania, przyjętych w naukach takich jak psychologia czy antropologia, z jednej strony odbiera sformułowani...

Nie trzeba być architektem, by pod wpływem lektury Pallasmy odkryć w sobie bogactwo potencjału zmysłów, pozwalających na poznanie, doświadczanie realności otaczającego nas świata, złożonej, wielowymiarowej materii architektury... Z przedmowy Macieja Miłobędzkiego...