Giorgio Agamben

Co zostaje z Auschwitz to trzecia część trylogii Giorgio Agambena, w której centralną rolę odgrywa figura Homo Sacer – człowieka całkowicie odartego z godności, który jest już tylko nagim życiem. Ekstremalną formą Homo Sacer był więzień obozu koncentracyjnego tuż przed swoją ostatnią drogą do komory gazowej („muzułman”). Jak żywy trup, budził już tylko niechęć. Jednak zdaniem Agambena, uważnego czytelnika i interpretatora „obozowych” książek Primo Leviego i innych ocalałych, taki właśnie człowie...

Jeśli to prawda, że każde dzieło z przeszłości tylko w określonych momentach swojej historii może być odczytane w całości, to jak się zdaje dla Listów świętego Pawła czas nadszedł właśnie teraz. Giorgio Agamben przywraca im ich mesjanistyczne znaczenie, które na nowo kształtuje perspektywę liczącej już dwa tysiące lat tradycji interpretacyjnej: w tym ujęciu święty Paweł nie był założycielem religii uniwersalnej, nie zapowiadał nowej tożsamości i nowego powołania, przywoływał natomiast każdą tożs...

Zapalam światło w ciemnym pokoju: oświetlony pokój z pewnością nie jest już ciemnym pokojem, utraciłem go na zawsze. To, czego mieć już nie mogę, co nieskończenie wymyka się wstecz, a zarazem wypycha mnie naprzód, jest już jedynie przedstawieniem języka, ciemnością zakładaną dla światła. Światło jest tylko dojściem ciemności do samej siebie. ...

Najsłynniejszy proces w dziejach ludzkości widziany oczami jednego z najwybitniejszych współczesnych filozofów. Poncjusz Piłat, prefekt Judei, inspirował najwybitniejszych twórców kultury europejskiej. Tym razem tę tajemniczą postać i jej relację z Jezusem analizuje Giorgio Agamben, zastanawiając się, dlaczego spotkanie tego, co boskie, i tego, co ludzkie, przybrało postać procesu prawnego. O randze Piłata świadczy fakt, że poza Jezusem i Maryją jest on jedynym człowiekiem, którego imię pojawia ...

Za filozofów uważają tych, co zagłębieni w fotelu dyskutuja i potem zamieszczają te dysputy w książkach. Pomijają zaś tę codzienną i ciągłą działaność, na równi polityczną i filozoficzną, widiczną w czynach i działaniach [...] Czyż bowiem Sokrates nie zajmował się filozofią? A przecież ani nie ustawiał ławek dla uczniów, ani nie zasiadał w fotelu, ani pilnował też wyznaczonej pory na dyskusje czy przechadzki ze swoimi uczniami. On folozofował żartując, kiedy popadło, pijąc, wojując, chodząc z ni...

Czy można sobie wyobrazić ludzką wspólnotę, która nie rości sobie prawa do tożsamości – bycia Amerykaninem, muzułmaninem, komunistą? W jaki sposób wspólnota może być uformowana z jednostek, które odrzucają kryteria przynależności? Od świętego Tomasza do reklamy rajstop; od Talmudu do Tiananmen; od Dostojewskiego do Bartleby’ego, Kafki i Roberta Walsera, Agamben tropi pojedynczą subiektywność, która rodzi się we współczesnym świecie i kształtuje nadchodzącą rzeczywistość. Rozwijając koncept wspól...