Wykłady o Bogoczłowieczeństwie

Autor wykładów, Włodzimierz Sołowjow (1853-1900), powszechnie uważany za najwybitniejszego filozofa rosyjskiego, twórcę zagadnień i koncepcji, których świetną kontynuacją była rosyjska filozofia religijna (Bierdiajew, Bułgakow, Trubieckoj, Florenski, Karsawin, Ern, Szestow, Stiepun, Mereżkowski, Iljin, Łosski, Frank, Fłorowski, Fiodotow, Rozanow, Iwanow i inni), można by w pełni zasadnie nazwać "rosyjskim Platonem", próbującym skutecznie syntezować opozycyjne wobec siebie tradycje XIX-wiecznej myśli rosyjskiej oraz wiązać je ze wszystkimi znaczącymi kierunkami filozofii europejskiej.
W styczniu 1878 roku w miasteczku Solanoj pod Petersburgiem rozpoczął cykl publicznych prelekcji z filozofii religii, nazwanych Wykładami o Bogoczłowieczeństwie, które stały się prawdziwym wydarzeniem intelektualnym, jak i społeczno-towarzyskim. Zjeżdżała na nie cała wykształcona stolica. Jednym z jej uczestników był też Fiodor Dostojewski. Co więcej szybko i dość powszechnie zaczęto dostrzegać ideowe i duchowe powinowactwo między Sołowjowem i jego Wykładami, a Dostojewskim i pisanymi przezeń w latach 1878-1880 Braćmi Karamazow. Zwracano uwagę na analogiczne przesłanie oraz moc duchową obydwu dzieł, snuto domniemania co do inspirującej roli także osoby Sołowjowa wobec głównych postaci Braci Karamazow.
W Wykładach o Bogoczłowieczeństwie Sołowjow przedstawił historię ludzkości jako proces samorealizacji Boga. Proces ów miał mieć charakter dwustronny: z jednej strony jest uwikłaniem się Boga (poprzez akt stworzenia) w świat i osiągnięciem najwłaściwszej i doskonałej postaci tego uwikłania w swym uczłowieczeniu (Chrystus); z drugiej jest aspirowaniem człowieka do nieśmiertelności, co przybiera postać historycznego, powszechnoludzkiego procesu przebóstwienia, inspirowanego zmartwychwstaniem Chrystusa. Procesowi bogoczłowieczemu odpowiada więc proces bogoczłowieczy.