Opis
Monografia Aliny Świeściak rekonstruuje tradycję polskiej poezji awangardowej, aby przybliżyć powody, dla których jest to obecnie tradycja coraz bardziej aktywna w twórczości poetek i poetów współczesnych. Jak się dowiadujemy, idea autonomicznego świata literatury, z którego wychodzi się ku życiu", aby je przekształcić, jest utopijnym projektem stale powracającym w polskiej poezji pomimo - i dzięki - silnej świadomości jego utopijności. Ową mocno aporetyczną definicję poezji awangardowej rozwija Świeściak, pokazując jej podwójne zakorzenienie w normotwórczych awangardach zachodnich i w specyficznie odkształcających je awangardach środkowoeuropejskich. (...) Dopiero na tym tle sytuuje coś, co okazuje się największym atutem monografii - znakomite analizy wybranych tekstów poetyckich, uświadamiające, na ile angażująca potrafi być dzisiejsza lektura dawnych i nowych wierszy awangardowych. To w tych analizach zaczyna działać tytułowy współczynnik sztuki" decydujący o tym, że wchodzący w układ opisanych przez autorkę awangardowych napięć tekst poetycki zyskuje na nowo artystyczną intensywność.