Widzenie Różewicza

Książka [] podejmuje dialog z Różewiczowską metodą twórczą i jest próbą rekonstrukcji poetyki oglądu. Dociekania na temat wielorakiego znaczenia obrazu oraz potencjału percepcyjnego ujawnionego w poezji łączą się w naturalny sposób z analizami funkcji pamięci, w tym także postpamięci historycznej oraz oceną zdolności poezji do kształtowania wyobraźni zbiorowej. Tak nakreślona perspektywa pozwala przyjrzeć się swoiście kłopotliwym miejscom tej twórczości, takim na przykład jak poezja okresu socrealizmu czy zjawisko trwania niewyrażalnego, ujawnianego poprzez motywy wojny i zagłady stałe i wręcz paradygmatycznie dookreślone składniki instrumentarium poetyckiego autora Niepokoju.
Ze Wstępu
Robert Cieślak, wybitny znawca twórczości poety, odkrywa po raz kolejny moc poetyckiego głosu Różewicza, rozsadzającego wszelkie dotychczasowe teorie.