Wacław Nowakowski

To pierwsza monografia Wacława Nowakowskiego (1888-1955), jednego z najważniejszych krakowskich architektów pierwszej połowy XX wieku. Na podstawie dorobku Nowakowskiego, na zasadzie pars pro toto, można zrekonstruować kolejne tendencje współtworzące nowo budowany pejzaż II RP: od tradycjonalistycznych nurtów wczesnych lat 20. (styl dworkowy, neoklasycyzm) począwszy, poprzez art dco, ekspresjonizm, półmodernizm, na funkcjonalizmie i monumentalizmie lat 30. skończywszy. Nowakowski, który z łatwością typową dla swojej generacji przyswajał kolejne etapy rozwoju modernizmu, potrafił wybić się przy tym ponad funkcjonujące projektowe schematy, tworząc realizacje, które od dziesięcioleci mają swoje miejsce w historii architektury polskiego dwudziestolecia międzywojennego. Monografia Wacława Nowakowskiego omawia po raz pierwszy całościowo dorobek architekta na tle panoramy polskiego dwudziestolecia międzywojennego, naświetlając konteksty funkcjonowania rynku architektonicznego, polityczne zadania budownictwa, relacje pomiędzy twórcami, realia społeczne, ekonomiczne i kulturowe II RP.
Książka składa się z dwóch części: otwierającego publikację biograficznego eseju Marty Karpińskiej osadzającego twórczość architekta w szerszym społecznym i politycznym kontekście, oraz z części katalogowej, w której pogrupowano obiekty zaprojektowane przez Wacława Nowakowskiego według typologii budynków. Prezentacje zawierają krótki opis budynku, rysunki i zdjęcia archiwalne oraz współczesne fotografie.