Opis
Pamięci Zofii Tetmajer
Książka na pograniczu biografii i fikcji, fabularyzowany dokument, którego akcja toczy się zarówno w przeszłości, jak w teraźniejszości. Opowiada o Zofii Tetmajer, kobiecie, która na przekór losowi wplątanemu w dramatyczny bieg polskiej historii zawsze starała się decydować o sobie. Żyła w różnych krajach i w wielu środowiskach, uparcie czerpiąc z rodzinnych korzeni. To historia smutna i śmieszna jak losy wielu spośród naszych bliskich.
Małgorzatę Dzieduszycką-Ziemilską kształtowało środowisko artystyczne Wrocławia teatralne, muzyczne, literackie. W Warszawie współpracowała z Ministerstwem Kultury i Sztuki, w Montrealu jako konsul generalny brawurowo ożywiła środowiska polonijne, w Paryżu reprezentowała Polskę w UNESCO, promowała polską kulturę. Niezwykły życiorys i niezwykła książka. Wszystkie doświadczenia Autorki są tu obecne. Ta książka urzeka jej styl i wyrazisty sposób kreślenia postaci. Zosię, główną bohaterkę, można poczuć, zobaczyć i zrozumieć. Dla mnie najbardziej istotne jest to, że Autorce udało się los indywidualnego człowieka wpisać w historię naszego kraju.
Maja Komorowska
Zacząłem czytać z poczucia obowiązku, no i przepadłem z kretesem. Zaniedbałem domowe obowiązki, zrezygnowałem z innych przyjemności, czytając z rosnącym zadowoleniem. Dawno już recenzencka powinność nie sprawiła mi aż takiej satysfakcji.
Wypada więc podziękować Autorce za intrygującą i poruszającą opowieść o życiowym biegu Zosi, potem Zofii Ł., biegu targanym tysiącami wiatrów, biegu przez skomplikowaną i niełatwą polską historię. Bez tak częstych dziś skłonności do szukania winnych naszych niepowodzeń, bez hurrapatriotyzmu i ryczypolactwa. Co więcej, napisaną polszczyzną, jaką dziś rzadko się spotyka.
Tadeusz Górny
Książka na pograniczu biografii i fikcji, fabularyzowany dokument, którego akcja toczy się zarówno w przeszłości, jak w teraźniejszości. Opowiada o Zofii Tetmajer, kobiecie, która na przekór losowi wplątanemu w dramatyczny bieg polskiej historii zawsze starała się decydować o sobie. Żyła w różnych krajach i w wielu środowiskach, uparcie czerpiąc z rodzinnych korzeni. To historia smutna i śmieszna jak losy wielu spośród naszych bliskich.
Małgorzatę Dzieduszycką-Ziemilską kształtowało środowisko artystyczne Wrocławia teatralne, muzyczne, literackie. W Warszawie współpracowała z Ministerstwem Kultury i Sztuki, w Montrealu jako konsul generalny brawurowo ożywiła środowiska polonijne, w Paryżu reprezentowała Polskę w UNESCO, promowała polską kulturę. Niezwykły życiorys i niezwykła książka. Wszystkie doświadczenia Autorki są tu obecne. Ta książka urzeka jej styl i wyrazisty sposób kreślenia postaci. Zosię, główną bohaterkę, można poczuć, zobaczyć i zrozumieć. Dla mnie najbardziej istotne jest to, że Autorce udało się los indywidualnego człowieka wpisać w historię naszego kraju.
Maja Komorowska
Zacząłem czytać z poczucia obowiązku, no i przepadłem z kretesem. Zaniedbałem domowe obowiązki, zrezygnowałem z innych przyjemności, czytając z rosnącym zadowoleniem. Dawno już recenzencka powinność nie sprawiła mi aż takiej satysfakcji.
Wypada więc podziękować Autorce za intrygującą i poruszającą opowieść o życiowym biegu Zosi, potem Zofii Ł., biegu targanym tysiącami wiatrów, biegu przez skomplikowaną i niełatwą polską historię. Bez tak częstych dziś skłonności do szukania winnych naszych niepowodzeń, bez hurrapatriotyzmu i ryczypolactwa. Co więcej, napisaną polszczyzną, jaką dziś rzadko się spotyka.
Tadeusz Górny