Prolegomena do his.komun. społ.T.3 Ewolucyjne...

ublikacja Włodzimierza Micha, to efekt szerokiego przedsięwzięcia badawczego o charakterze rekonstrukcyjno-krytycznym związanego z dziejami komunikacji człowieka, które nie ma charakteru apodyktycznego, ale problematyczny. [] Istotą dającą bezprecedensową wartość tego typu badaniom i postawie metodologicznej jest krytyczny stosunek do wcześniejszych ustaleń w tej dziedzinie nauk o komunikowaniu, które nierzadko wbrew ich twórcom stały się wręcz wiedzą absolutną, a nawet metafizyczną, prowadzącą w praktyce z pobudek politycznych czy świadomowościowo-dogmatycznych do szeregu antynomii w rozumowaniach, opisie interpretacji badanych zjawisk, wykluczając rzetelną wiedzę na ich temat, podnoszącą przecież jakość życia. [] Włodzimierzowi Michowi udało się sformułować bardzo ciekawą płodną teoretycznie, ale również w sferze praktyk komunikacyjnych choć krytyczną wizję komunikacji człowieka, która zakotwicza go w świecie społeczno-kulturowym i przyrodniczym, jednocześnie determinując miękko jego człowieczeństwo na kolejnych etapach jego humanizacji. Publikacja ma walory nie tylko stricte naukowe, ale może być znakomitym podręcznikiem akademickim do studiów nad komunikowaniem.
Z recenzji prof. dr. hab. Ignacego S. Fiuta