Poza zasadą przyjemności

Zygmunt Freud (1856-1939) austriacki psycholog, psychoterapeuta, neurolog, neuropatolog, twórca psychoanalizy i psychologii głębi, chyba jedna z najważniejszych postaci w nauce o człowieku, postać wręcz symboliczna w nauce jak Einstein w fizyce, tak Freud w naukach o człowieku wyznaczali najważniejsze kierunki myśli. W zasadzie nie byłoby współczesnej psychologii bez freudyzmu, choć oczywiście wiele z jego tez zostało zweryfikowanych i wiele szkół w psychologii powstało wręcz jako kontrreakcja na tezy psychoanalizy. Poza zasadą przyjemności Zygmunta Freuda to zbiór jego rozpraw poruszających zasadnicze elementy teorii psychoanalitycznej. Oprócz rozprawy tytułowej znajdziemy tu jeszcze Zarys psychoanalizy, Psychologię zbiorowości i analizę ego oraz zarys Analizy skończonej i nieskończonej. Całość uzupełnia esej pt. Leonarda da Vici wspomnienia z dzieciństwa.
Jak pisze we wstępie do tytułowego eseju Z. Freud w teorii psychoanalitycznej przyjmujemy zdecydowanie, że przebieg procesów psychicznych regulowany jest automatycznie przez zasadę przyjemności, a więc sądzimy, że wywołany jest każdorazowo przez nieprzyjemne napięcie, a następnie przybiera taki kierunek, by rezultatem końcowym był spadek tego napięcia, a więc usunięcie uczucia nieprzyjemności lub też wytworzenie przyjemności. Rozpatrując studiowane przez nas procesy psychiczne w kontekście tego przebiegu, wprowadzamy do naszej pracy ekonomiczny punkt widzenia.