Podwórko dobrej nadziei

Literackie zaproszenie do rozmowy. Życie Ludwika, jak życie każdego człowieka, można by zmieścić w jednym worku niesionym na plecach, jedynie wyczuwanym, a przede wszystkim wyobrażanym, niekiedy bardzo wyraźnie. W tym zszytym jak najstaranniej przez rodzicieli kawałku sprężystego materiału (mniejsza o efekty), a potem naprawianym nieustannie przez dźwigającego (a cóż to może być za naprawa?) mieściły się wszelkie (nie wszystkie) zdarzenia, przeżycia, obserwacje, myśli, oceny, opinie, rozmowy, uc...

Przeciw tropieniu rękopisu przez włamywacza przemawiała pragmatyka. Któż bowiem prowadziłby tak szeroko zakrojoną operację z włamaniami i pożarem jedynie dla zawłaszczenia dziewiętnastowiecznego manuskryptu, który ani w ojczyźnie Piotrowskiego, ani za granicą niełatwo byłoby sprzedać, a tym bardziej uzyskać zań wysoką cenę? Dlatego Samuel tak usilnie poszukiwał materialnego motywu włamania, bardziej powszedniego i typowego dla ludzkiej żądzy posiadania niż manuskrypt, unikat łatwy do wyśledzenia...

Między ustami a brzegiem języka. Esej probabilistyczny o zaraniu mowy Język jest wszystkim, co pokazuje lub skrywa byt. Może to znaczyć, że byt przemawia do nas lub że my w ten głośny sposób go nazywamy i dociekamy zarazem. I język, i jego przedmiot sczepiły się w miłosnym tańcu, lecz żaden z kierunków aktywności, ab obiecto, ab subiecto czy invicem, nie odsłania wnętrza (tajemnicy) bytu, choćby wydawało się, że od odsłonięcia tajemnicy dzielą go zaledwie angstremy. Zaiste język zapowiadał pewne...

Przedmiotem niniejszych rozważań jest dzieło, bynajmniej nie jako hermetycznie zatrzaśnięta i wpatrzona w samą siebie monada, lecz ukazana w barwnym spektrum /ars creandi et legendi/. Niepozbawiona metafizycznych tajemnic literatura w tych dwóch wyniesieniach, ku tworzeniu i odbiorowi, sięga swą ezoteryczną genezą odwiecznego dionizyjsko-apollińskiego dyskursu. Od zarania przenika ją archetyp pierwszego słowa-zdania, będącego całokształtem ludzkiej myśli wypowiedzianej na progu mowy. [] /Ars scr...

Podczas szkolenia Teodor doznaje olśnienia. W prelegentce dostrzega dawną miłość. Powraca tamto zauroczenie. Nieoczekiwane spotkanie, tak jak Proustowska magdalenka, wyzwala odtwarzanie wspomnień. Główny bohater z każdą chwilą zanurza się w swojej pamięci, wydobywa z niej kolejne minione zdarzenia i opowiada historię jednego jesiennego dnia.<BR><BR>Czy spotkana po latach ukochana należy do obecnej, czy do minionej rzeczywistości? Czy jej pamięć przechowała tak samo żywy i niezakłócony nicz...

Między ustami a brzegiem języka. Esej probabilistyczny o zaraniu mowy Język jest wszystkim, co pokazuje lub skrywa byt. Może to znaczyć, że byt przemawia do nas lub że my w ten głośny sposób go nazywamy i dociekamy zarazem. I język, i jego przedmiot sczepiły się w miłosnym tańcu, lecz żaden z kierunków aktywności, ab obiecto, ab subiecto czy invicem, nie odsłania wnętrza (tajemnicy) bytu, choćby wydawało się, że od odsłonięcia tajemnicy dzielą go zaledwie angstremy. Zaiste język zapowiadał pewne...