Pedagogie katolickich zgromadzeń zakonnych. Tom 3

Trzeci tom Pedagogii katolickich zgromadzeń zakonnych. Historia i współczesność jest kontynuacją tomów pierwszego i drugiego, ale jest też wyjątkowy z paru względów. Po pierwsze tworzą go głównie pedagogie zgromadzeń żeńskich, po drugie wszystkie opisane zgromadzenia mają swoje domy między innymi w Małopolsce. Po trzecie tom niniejszy powstawał już przy wyraźnej i głębokiej aprobacie dla tego projektu, udzielonej przez wiele środowisk zarówno świeckich, jak i zakonnych, co znacznie ułatwiło pracę.
Niniejszy tom niesie pewne nadzieje na dokonanie w miarę całościowej, chociaż wstępnej rekonstrukcji pedagogicznej spuścizny i roli wychowawczej katolickich zgromadzeń, przynajmniej z terenu Polski. Zamyka on serię i projekt naukowo-wydawniczy. Czy wyczerpany został temat tego dziedzictwa? Z pewnością nie, lecz powstałe tomy pokazują ogromne, niemożliwe do zmierzenia w swych oddziaływaniach społecznych i kulturowych dzieło sprawstwa wychowawczego zgromadzeń zakonnych. Należy dodać, że każde ze zgromadzeń uzyskało jedną szansę zaistnienia w naszej serii, w takim sensie, iż danemu zgromadzeniu poświęcono tylko jeden rozdział.
Tom trzeci tak jak poprzednie wpisuje się zarówno w historię myśli pedagogicznej, jak i we współczesną teorię wychowania. Może być użyteczną lekturą w obrębie takich przedmiotów, jak: teoria wychowania, współczesne systemy pedagogiczne, historia wychowania, pedagogika ogólna. To doskonała lektura dla osób zainteresowanych pedagogiką religii, pedagogiką katolicką oraz osób preferujących pedagogikę laicką wszelkich nurtów, dla ich osobistej samoświadomości, ale przede wszystkim, by mogli odnajdować tu podstawy do adekwatnych sądów o teorii i praktyce pedagogiki katolickiej.
Rozdziały ułożone są według chronologii zakładania zgromadzeń zakonnych.
Zdobycie przez opublikowane dotychczas tomy w ogólnopolskim konkursie wortalu Granice.pl na Najlepszą książkę katolicką w latach 2012 i 2013 pierwszej i drugiej nagrody pokazuje ogromne przestrzenie społeczne, do których ta tematyka trafia i dla których jest atrakcyjna. Okazuje się, że obecnie istnieje autentyczne zapotrzebowanie na te, przecież tak bardzo nowoczesne i przyjazne człowiekowi, procedury wychowawcze pedagogii realizowanych przez zgromadzenia zakonne. Są to oferty pedagogiczne, którym płytka i wrzaskliwa atmosfera kultury masowej jest obca. Tu proponuje się rzeczywiście wartościową i bardzo konkurencyjną ochronę osób i aktywizowanie ich rozwoju. Niektóre prowadzone dziś placówki oświatowe, choćby przedszkola, są przykładem dbałości o dziecko i jego radosny rozwój; ich baza lokalowa, edukacyjna, rekreacyjna (łącznie z własną kuchnią) często stanowi niedościgniony, bogaty i niezwykle zasobny wzorzec dobrej edukacji.