Opowieści na werandzie

Książka zawiera wybór tekstów z literatury suahili. Zamieszczone w tym zbiorze utwory są dziełami anonimowymi. Zebrane utwory reprezentują nurt literatury popularnej, charakterystycznej dla XIX wieku i okresów wcześniejszych, kiedy język suahili zapisywany był jeszcze alfabetem arabskim i kiedy wiele form twórczości literackiej kwitło przede wszystkim w żywym przekazie ustnym. W zbiorze zamieszczono przykład dłuższej przypowieści w formie poematu oraz kilka zróżnicowanych pod względem objętości i charakteru utworów prozatorskich określanych w suahili mianem hadithi, choć niektóre ich typy miały bardziej szczegółowe nazwy gatunkowe zbliżone do polskich terminów jak baśń', facecja' itp. Hadithi funkcjonowały zasadniczo w obiegu ustnym, rozprzestrzeniane wśród rodziny i przyjaciół podczas wieczornych spotkań na przydomowych werandach zwanych baraza. Ze względu na prosty język i formę oraz elementy ludyczne, oratura tego rodzaju przeznaczona była dla szerokiego kręgu odbiorców i każdy słuchacz i słuchaczka, niezależnie od wieku, pochodzenia czy wykształcenia, znaleźć mógł w niej treść, naukę lub rozrywkę na miarę swoich możliwości intelektualnych i upodobań.W zbiorze zamieszczono przekłady wraz z oryginalnymi tekstami w języku suahili. Taka prezentacja służyć może Czytelnikom uczącym się tego języka, ale również wszystkim innym, którzy ciekawi są jego brzmienia i rytmu suahilijskiej poezji.