Opis
Książka stanowi krytyczną analizę najważniejszych wydarzeń w polskim dyskursie teoretycznoliterackim ostatniego dwudziestolecia z perspektywy koncepcji Stanleya Fisha. Kluczowe postulaty poststrukturalistów i kulturalistów poddane zostają gruntownej krytyce: część z nich okazuje się konceptualnie pusta, część jest niemożliwa do praktykowania, inne głoszą, w aurze odkrycia, prawdy dla humanistyki od zawsze oczywiste. Praca podzielona jest na dwie części, w części pierwszej (rozdziały 1-3) Autor rekonstruuje myśl teoretycznoliteracką Stanleya Fisha, w części drugiej (rozdziały 4-6) próbuje wykorzystać tę myśl, by opisać polskie debaty dotyczące badań literackich po 1989 roku.