Opis
"Za torami roztaczał się zupełnie inny świat. Po prawej stronie ogródki działkowe obsadzone gęstwiną morwy, która po deszczu pachniała jak czarodziejski bukiet. Po lewej stronie, wzdłuż alei Unii, znajdował się jeden z większych parków Europy, Park im. Piłsudskiego".
ze wspomnień Krystyny Latuszewskiej, mieszkanki osiedla
Książka stanowi wieloautorską opowieść o łódzkim osiedlu im. Józefa Montwiłła-Mireckiego (1928-1931), które jako jedno z pierwszych w Polsce promowało koncepcje nowoczesnego (za)mieszkania. Była to sprawa szczególnej wagi dla międzywojennej Łodzi - ośrodka przemysłowego, zanieczyszczonego, gęsto zabudowanego, o złych warunkach mieszkaniowych. Choć osiedle nie zostało zrealizowane w całości, nie zmieniło tez radykalnie sytuacji mieszkaniowej w Łodzi, to wyznaczało nowe wzorce architektoniczne, określało lokalne warianty modernizacyjne i formowało własne miejskie rytuały.
Osiedle dziś jest zabytkiem, słabo obecnym w powszechnej świadomości, ale istotnym dla działań zaangażowanej lokalnej społeczności.
Publikacja zbiera artykuły badaczek i badaczy specjalizujących się w historii, etnologii oraz historii sztuki i architektury. Uwzględnia także teksty samych mieszkańców osiedla im. Józefa Montwiłła-Mireckiego. Autorzy koncentrują się zarówno na dziedzictwie materialnym - modernistycznej architekturze i urbanistyce, jak i tym, co niematerialne, związane z funkcjonowaniem społecznym założenia, doświadczaniem jego przestrzeni w okresie międzywojennym i współcześnie.