Opis
Przedstawiamy siódmy tomik autorki Tamary Marioli Tarasek
Poetkę cechuje niezwykła wrażliwość, którą przelewa na papier od wielu lat. Jej poezja pełna jest wdzięku, kobiecej delikatności, ciepła i wszechobecnej w jej wierszach, nawet tych najsmutniejszych, miłości. Z wykształcenia jest polonistką, stąd słowa w jej tekstach dobierane są ze swadą i znajomością tematu. Poetka nie używa neologizmów, udziwnień, wulgaryzmów, przekleństw, natomiast stara się epatować pięknem języka polskiego i z ogromnym wyczuciem próbuje zainteresować tym czytelników. Jej poezja broni się sama, jest nastrojowa, słoneczna i przepełniona duchowością. Wczytując się w te wersy płyniemy na fali emocji, zanurzamy się w ciepło słońca, zieleń drzew, czas płynący na przekór i wbrew, bo poetka kocha i uwielbia podróże. To jej druga natura. Zapraszam do tej ciekawej lektury!
Poetkę cechuje niezwykła wrażliwość, którą przelewa na papier od wielu lat. Jej poezja pełna jest wdzięku, kobiecej delikatności, ciepła i wszechobecnej w jej wierszach, nawet tych najsmutniejszych, miłości. Z wykształcenia jest polonistką, stąd słowa w jej tekstach dobierane są ze swadą i znajomością tematu. Poetka nie używa neologizmów, udziwnień, wulgaryzmów, przekleństw, natomiast stara się epatować pięknem języka polskiego i z ogromnym wyczuciem próbuje zainteresować tym czytelników. Jej poezja broni się sama, jest nastrojowa, słoneczna i przepełniona duchowością. Wczytując się w te wersy płyniemy na fali emocji, zanurzamy się w ciepło słońca, zieleń drzew, czas płynący na przekór i wbrew, bo poetka kocha i uwielbia podróże. To jej druga natura. Zapraszam do tej ciekawej lektury!