Moje życie po śmierci

Nie napisałem tej książki z myślą o tych bibliotekarzach, którzy nagleni potrzebą okiełzania chaosu od razu będą próbowali umieścić ją w klasyfikacji dziesiętnej Deweya. Przyświecają mi inne, bardziej przewrotne cele. Ostrzegam więc was, nie dziwcie się, jeśli nieraz zaskoczy was ta lektura. Ta książka lubuje się w misteriach, nurza w zagadkach i niejasnościach. Przyjrzymy się ulotnym obiektom, które z jednej strony wyglądają jak grzechotniki, ale z drugiej, nie mniej prawdziwej, przypominają środek przyszłego tygodnia.
Co to takiego prawda i czym różni się od fałszu? Jaką rolę odgrywają w jej istnieniu słowa? W jakiej mierze jesteśmy twórcami naszej rzeczywistości? Kiedy naprawdę możemy być autentyczni? I czy to w ogóle jest możliwe? W Moim życiu po śmierci Robert Anton Wilson przygląda się światu pełnemu paradoksów, pokazując jak bardzo złudne bywają nasze wyobrażenia na temat nas samych i otaczającej nas rzeczywistości. Za punkt wyjścia służy mu informacja o jego własnej śmierci, rozpowszechniana w internecie. Wilson zapoznaje czytelnika z wybitnymi fałszerzami, podwójnymi agentami, politykami i artystami, mistykami i okultystami, naukowcami i wariatami, a przy okazji zgłębia tajemnice psychomanipulacji, iluzjonizmu, politycznej poprawności, logiki rozmytej, latających spodków, kręgów w zbożu, Marii Magdaleny, Williama Szekspira, różokrzyżowców, Zakonu Syjonu, Jamesa Joyce'a i Orsona Wellesa. Kiedy nic nie jest takie jakie się wydaje, wszystko staje się możliwe. Witajcie w świecie goryli przebranych za klaunów i tajemniczego Węgra, który prawdopodobnie stworzył większość dzieł należących do kanonu współczesnego malarstwa. Czekają was tu spiski mające na celu fałszowanie rzeczywistości oraz fakty łudząco podobne do fikcji.