Miniatury fortepianowe

iniatury fortepianowe Włodzimierza Grabińskiego przeznaczone dla dzieci i młodzieży to zbiór, na który składa się 11 krótkich utworów o narastającym stopniu trudności. Większość z nich posiada tytuły wskazujące na formę lub gatunek, lecz zdarzają się również określenia programowe. Autor, będący cenionym pedagogiem fortepianu, zadbał o to, by jego zbiór stanowił pozycję atrakcyjną zarówno dla nauczyciela, jak i dla ucznia. Utwory są bardzo dobrze zakomponowane, zarówno od strony formalnej jak i wyrazowej. Ich język muzyczny posiada cechy oryginalne, a zarazem silnie zakorzeniony jest w tradycji. Styl miniatur, przy wyraźnej dominacji idiomu neoklasycznego, czerpie także z elementów estetyki romantycznej i jazzu, lecz mimo to kompozycje zawarte w zbiorze nie popadają w banał i eklektyzm. Ich wyraz artystyczny jest szczery, budowanie napięcia na przestrzeni poszczególnych miniatur przebiega bardzo naturalnie, a czytelność linii melodycznej sprzyja przyswajaniu utworów przez młodych pianistów. Zbiór W. Grabińskiego prezentuje przy tym typowy dla tego typu publikacji profil techniczno-dydaktyczny. Kompozytor osiąga to poprzez stopniowanie poziomu komplikacji faktury instrumentalnej oraz gradacyjne wprowadzanie elementów etiudowych i kantylenowych, a także przez zastosowanie zwrotów i figuracji typowych dla podstawowych idiomów wyrazowych spotykanych w szeroko pojętej literaturze fortepianowej. Ostatnie z miniatur stanowią dzięki temu bardzo dobre wprowadzenie do pozycji ze standardowego repertuaru pianistycznego, jak etiudy Maurycego Moszkowskiego czy nokturny Fryderyka Chopina.
Zbiór stanowi pozycję wyróżniającą się na tle polskiej literatury muzycznej o podobnym profilu. Dopasowanie faktury do założeń dydaktycznych, integracja pryncypiów koncepcyjnych z formą poszczególnych kompozycji, logika przebiegu muzycznego oraz dopasowanie figuracji do praktyki wykonawczej i materii instrumentu powoduje, że przedstawiane miniatury prezentują poziom wybitny. Autor nie tylko operuje zwrotami i figurami, których opanowanie jest młodemu pianiście potrzebne, ale także - poprzez gradacyjne stopniowanie trudności - nadaje zbiorowi uniwersalne zastosowanie w wieloletnim procesie kształcenia, co czyni jego użytkowanie przydatnym zarówno w szkolnictwie instytucjonalnym, jak i prywatnym. Proponowane palcowanie również należy uznać za właściwe i dostosowane zarówno do pomysłów muzycznych, jak i prognozowanego celu dydaktycznego.