Max Frisch. Dramaty zebrane T.II

Dramaty zebrane Maxa Frischa to pierwsze polskie wydanie wszystkich sztuk tego autora w zupełnie nowych przekładach, które operując współczesnym językiem uwydatniają ponadczasowość poruszanej przez autora tematyki.
Pisarz wyznaje teorię powtarzalności zdarzeń, w których kręgu ludzkość utkwiła. Na tę, uniemożliwiającą jakąkolwiek radykalną metamorfozę, nierozerwalną obręcz, od wieków składają się skostniałe w swej niezmienności archetypy, których nie da się naprawić. pisze we wstępie dr Maciej Ganczar.
Tom II
Don Juan czyli miłość do geometrii
Biedermann i podpalacze z epilogiem
Strategie małżeńskie
Andora
Gra w życie
Tryptyk
Twórczość dramatyczna Frischa jest wyrazem poszukiwań tożsamości bohatera, pragnącego za wszelką cenę wyrwać się ze swojej dotychczasowej mieszczańskiej egzystencji, z pułapki stworzonej przez własny mit, z narzuconej tożsamości czy roli, i podążyć za marzeniami, oddać się pasji tworzenia lub podróżowania. W swoich sztukach Frisch wielokrotnie stawia pytanie, czy jest możliwa ucieczka od tożsamości i przeznaczenia, zdeterminowanych osobowością, wspomnieniami i inteligencją człowieka. Zajmuje się relacjami między ludźmi, przemijaniem, starością i śmiercią, nie tylko tą ostateczną, ale także tą doświadczaną jeszcze za życia. Frisch porusza w dramatach również niezwykle aktualne problemy, takie jak stygmatyzacja inności, przyczyny terroryzmu czy źródła anarchii, udowadniając, że historia rządzi się powtarzalnością zdarzeń, jak mechanizm zegarowy (co znajduje nawet odniesienie dosłowne w kilku sztukach), a to, co w latach czterdziestych czy pięćdziesiątych ubiegłego wieku mogło być tylko podszytymi lękiem przewidywaniami, dzisiaj dzieje się na naszych oczach w globalnym wymiarze. Wojna, podziały rasowe i klasowe, wykluczenia społeczne czy wreszcie biurokratyzacja życia, obecne w sztukach Frischa, wydają się niepokojąco współczesne i boleśnie znajome. Wnikliwe studium władzy, przemocy politycznej i społecznej, antagonizmów na tle fanatyzmu narodowego i religijnego, a także przeczucia katastroficznych zjawisk anarchizacji systemów państwowych i ich degeneracji, świadczą o nieprzemijającym geniuszu autora.