Kronika halicko-wołyńska. Kronika Romanowiczów

Kronika halickowołyńska, inaczej mówiąc, Kronika Romanowiczów jest jednym z najważniejszych pomników średniowiecznej ruskiej historiografii. Jej wyjątkowość wynika z faktu, że powstawała ona w XIII w. niemal na bieżąco. Aktualnie możemy z dużą dozą pewności stwierdzić, że było co najmniej pięciu autorów źródła, związanych odpowiednio z dworami Mścisława Mścisławowicza, Daniela Romanowicza (tu być może nawet dwóch), Wasylka Romanowicza, Włodzimierza Wasylkowicza oraz Mścisława (II) Daniłowicza. Niewykluczone jednak, że to na dworze Jerzego Lwowicza lub jego ojca powstała brudnopisowa część Kroniki, czyli jej zakończenie.
Kronika opowiada o losach potomków Romana Mścisławowicza (zm. 1205 r.). Czytelnik znajdzie tutaj unikatowe informacje dotyczące nie tylko Rusi halicko wołyńskiej w XIII w., ale także jej relacji z różnymi państwami, w tym z Polską, Węgrami, Litwą, Czechami, Austrią, Mongołami itd. Szczególne liczne i bezcenne przekazy tego źródła dotyczą Mazowsza oraz Małopolski, pojedyńcze zaś Wielkopolski i Śląska. Właśnie mnogość i wartość polskich wiadomości spowodowała, że krytyczna edycja Kroniki ukazała się w ramach Monumenta Poloniae Historica (Nova series, t. XVI, Kraków Warszawa 2017).