Opis
Najnowsza książka Stanisława Stabro, charakteryzująca się oryginalnym dyskursem krytycznym, poświęcona jest odczytaniu w sposób szczególny twórczości tych poetów,
którzy dzięki randze swojego dzieła i zawartych w nim nadzwyczaj ważnych, znaczących motywów, osiągnęli status „klasyków współczesności”. Rozprawy w niej zgromadzone – dotyczące liryki między innymi Jarosława Iwaszkiewicza, Czesława Miłosza, Jerzego Zagórskiego, Zbigniewa Herberta, Urszuli Kozioł, Stanisława Barańczaka, Jacka Podsiadło – obejmują w panoramicznym ujęciu okres od lat trzydziestych XX wieku do przełomu XX i XXI wieku, eksponując wielość idei i mitów poetyckich tego czasu (na przykład katastrofizmu, postmodernizmu, ale nie tylko). Dzięki tym cechom stylu oraz syntetycznemu ujęciu przez Autora podjętej przezeń problematyki najnowsza książka Stanisława Stabro ma charakter monografii problemowej.
którzy dzięki randze swojego dzieła i zawartych w nim nadzwyczaj ważnych, znaczących motywów, osiągnęli status „klasyków współczesności”. Rozprawy w niej zgromadzone – dotyczące liryki między innymi Jarosława Iwaszkiewicza, Czesława Miłosza, Jerzego Zagórskiego, Zbigniewa Herberta, Urszuli Kozioł, Stanisława Barańczaka, Jacka Podsiadło – obejmują w panoramicznym ujęciu okres od lat trzydziestych XX wieku do przełomu XX i XXI wieku, eksponując wielość idei i mitów poetyckich tego czasu (na przykład katastrofizmu, postmodernizmu, ale nie tylko). Dzięki tym cechom stylu oraz syntetycznemu ujęciu przez Autora podjętej przezeń problematyki najnowsza książka Stanisława Stabro ma charakter monografii problemowej.