Opis
Autorka wyróżnia i definiuje 15 typów przestrzeni publicznej, takich jak: quazi-plaza, miejsce do celebrowania, oswojony las, ukierunkowany teren rekreacyjny, zakątek obywatelski, zieleniec, dzika promenada, zakątek sąsiedzki i inne na podstawie badań prowadzonych w latach 20162018 w 7 miejscowościach gminy Izabelin (obszar metropolitalny Warszawy), korzystając z opracowanej przez siebie metody, którą omawia w publikacji.
Prezentowane wyniki badań posłużyły do określenia potencjału analizowanej przestrzeni w ujęciu interdyscyplinarnym, łącząc zagadnienia związane z architekturą krajobrazu, urbanistyką, naukami przyrodniczymi i społecznymi oraz elementami ekonomiki przestrzeni. Zaproponowana metoda będzie z pewnością przydatna do celów projektowych, sporządzenia diagnozy istniejącej przestrzeni publicznej oraz opracowania typologii innych rodzajów przestrzeni publicznej.
Publikacja o dużych walorach teoretycznych i aplikacyjnych, interesująca dla urbanistów, architektów krajobrazu, geografów, socjologów miast oraz studentów tych kierunków na różnych wyższych uczelniach, a także osób zatrudnionych w instytucjach zajmujących się organizowaniem wspólnej przestrzeni w miastach i na terenach podmiejskich.
Prezentowane wyniki badań posłużyły do określenia potencjału analizowanej przestrzeni w ujęciu interdyscyplinarnym, łącząc zagadnienia związane z architekturą krajobrazu, urbanistyką, naukami przyrodniczymi i społecznymi oraz elementami ekonomiki przestrzeni. Zaproponowana metoda będzie z pewnością przydatna do celów projektowych, sporządzenia diagnozy istniejącej przestrzeni publicznej oraz opracowania typologii innych rodzajów przestrzeni publicznej.
Publikacja o dużych walorach teoretycznych i aplikacyjnych, interesująca dla urbanistów, architektów krajobrazu, geografów, socjologów miast oraz studentów tych kierunków na różnych wyższych uczelniach, a także osób zatrudnionych w instytucjach zajmujących się organizowaniem wspólnej przestrzeni w miastach i na terenach podmiejskich.