Erystyka czyli sztuka prowadzenia sporów

Artur Schopenhauer zauważył, że podczas kłótni ludzie uciekają się do licznych sztuczek, uników oraz szykan, które niezależnie od tego, czy dana osoba ma rację nierzadko stawiają ją w pozycji zwycięzcy sporu. Filozof twierdził jednak, że wspomniane sztuczki się powtarzają, a zatem można je skategoryzować oraz opisać, co uczynił w niniejszej książce. Tworząc Erystykę, czyli sztukę prowadzenia sporów, Schopenhauer nie zamierzał wyposażać swoich czytelników w narzędzia służące do wchodzenia w konfl...

Samodzielnie myśleć potrafi bardzo niewielu, ale poglądy pragną mieć wszyscy. Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów, to słynne dzieło niemieckiego filozofa Arthura Schopenhauera. Pokazuje w nim, jak zręcznie dyskutować, by przekonać innych o słuszności własnych sądów, a także - co ważniejsze - by nie dać się zmanipulować sztuczkom tych, do których zawsze musi należeć ostatnie słowo, nawet jeśli nie mają racji. Schopenhauer zajmował się również zagadnieniem wolnej woli, któremu poświęcił osob...

Dobrze jest uprzytomnić sobie możliwe fortele, aby wiedzieć na co można być narażonym w sporach z ludźmi nierzetelnymi - ten sposób Tadeusz Kotarbiński zachęca do lektury tekstu Schopenhauera. Dialektyka erystyczna jest sztuką prowadzenia sporów, ale w taki sposób, aby zawsze mieć rację. W gruncie rzeczy, obiektywnie, można mieć rację, a jednak nie posiadać jej w oczach osób obecnych, a niekiedy nawet swoich własnych. Bywa tak wówczas, kiedy przeciwnik odpiera nasze dowodzenia. Prawda w spornej ...

W dzisiejszym świecie polityki i biznesu, a także w życiu codziennym spory i dyskusje wygrywają nie ci, którzy mają rację, lecz ci, którzy za pomocą sprytnych sztuczek, a czasem nawet bezczelnych chwytów potrafią zapędzić przeciwnika w kozi róg. Warto poznać techniki stosowane przez takich wytrawnych polemistów - niekoniecznie po to, by się na nich wzorować, lecz po to, by umieć bronić się przed zastawionymi na nas pułapkami....

ierwsza wersja książki Schopenhauera ukazała się w roku 1813 i była jego rozprawą doktorską. W roku 1847 tekst, zwięzłej teorii całkowitej władzy poznania, jak określał zawartość swojej pracy sam autor, został poprawiony i rozszerzony. Tytułowa zasada racji dostatecznej jest gnozeologicznym kamieniem węgielnym schopenhauerowskiej teorii rzeczywistości. Autor na tle poglądów wybitnych filozofów przedstawia swój wykład zasady racji dostatecznej, która jego zdaniem jest bezwyjątkową zasadą współzal...