Dusza ludzka oś świata

Jerzy Prokopiuk, autorytet w  dziedzinie filozofii, psychologii, ezoteryki i antropozofii w swojej książce ,,Dusza ludzka oś świata" objaśnia analogię między światem duchowym i materialnym. Wykorzystuje do tego tradycje religijne całego świata, od judaizmu, przez chrześcijaństwo aż po taoizm. Zarówno duchowości, jak i materializmu doświadczamy poprzez pryzmat własnej jaźni. Pogląd ten wywodzi się z wielu tradycji, ale najczęściej łączony jest z żydowską kabałą. Z jej tradycji czerpał również Zygmunt Freud, tworząc podstawy dla współczesnej psychoterapii, która wykształciła pojęcie nieświadomości.

Autor w swoich rozważaniach omawia również rolę psychologii humanistycznej w  procesie samorealizacji człowieka. Psychologia humanistyczna, jest obecnie trzecim nurtem psychologii, tuż obok psychoanalizy oraz behawioryzmu. Postawała na przełomie lat 50/60 jako reakcja na  ograniczenia dwóch ostatnich. W swoich głównych założeniach reprezentuje szacunek dla wartości osób, holistyczne podejście do osobowości ludzkiej, respekt w stosunku do różnic w podejściu oraz otwartość wobec metod możliwych do przyjęcia. Chęć spełniania marzeń i pragnień na  wszystkich polach życia jest właściwa każdemu człowiekowi. Autor opisuje historię pojęcia samorealizacji i medytacji jako metody poznawczej prowadzącej do transformacji osobowości, którą psychoanaliza przejęła z  tradycji religijnej. Połączenie tych dwóch zjawisk miało dla rozwoju tej nauki charakter przełomowy. W książce omawia również jungowską koncepcję wyobraźni jako środka, dzięki któremu możemy samodzielnie rozwijać świadomość.

W ostatnich latach dużo słyszy się o ludziach, którzy wracają do prostego sposobu życia, wyjeżdżają z miast i rozpoczynają życie na wsi, ogrzewają domy energią Słońca, hodują własne, ekologiczne rośliny i zwierzęta. W  zjawisku tym Autor dopatruje się znamion przeszłości, bowiem tęsknota do prostego życia nie jest niczym nowym. Praktykował ją chiński taoizm, pierwotne chrześcijaństwo oraz mistycy i mnisi Wschodu i Zachodu. W  czasach nowożytnych pochwałę prostego życia głosili Jan Jakub Rousseau, Thoreau, Emerson i Gandhi. Nigdy jednak tęsknota ta nie obejmowała tak szerokiego grona ludzi jak w dzisiejszych czasach. Zdaniem Prokopiuka, ten swojego rodzaju ruch slow life, może wstrząsnąć podstawami współczesnej cywilizacji. Filozof wyjaśnia, w jaki sposób poprzez zmniejszanie intensywności życia zewnętrznego pozostawiamy więcej miejsca na rozwój duchowy i osobisty. Omawia również zagadnienie ,,sumienia ekologicznego", globalnej wrażliwości, która rodzi się w  obliczu problemów cywilizacyjnych.