Dekameron

W 1348 roku, grupa młodych florentyńczyków, kobiet i mężczyzn, opuszcza wspólnie miasto w obawie przed epidemią dżumy. Spędzają oni dziesięć dni w pięknym majątku na wsi, gdzie dla zabicia czasu, oddają się wyrafinowanej rozrywce polegającej na opowiadaniu historii na zadane tematy. Pierwszego dnia głównym tematem są ludzkie przywary; drugiego nieprawdopodobne historie, których bohaterowie spełniają swoje marzenia wbrew przeciwnościom losu; trzeciego spryt i przygody miłosne mnichów, pustelników i zakonnic; czwartego nieszczęśliwa miłość; piątego romanse, które zaczynały się bez wzajemności, a kończyły upragnionym małżeństwem; szóstego dowcipne anegdoty; siódmego zdrady małżeńskie; ósmego miłość i pieniądze; dziewiątego sytuacje, w których warto wyrzec się miłości; dziesiątego szlachetne czyny. W ten sposób powstaje sto opowieści zapisanych w formie niezależnych od siebie nowel, które dają niezwykle cenny obraz życia i obyczajów ludzi z epoki włoskiego Renesansu. Z jednej strony wyłania się z nich z świadectwo czasów niezwykle frywolnych, miłujących życie pełne emocji i doznań zmysłowych, natomiast z drugiej strony, wszechobecny okazuje się podziw dla inteligencji czy to w postaci sprytu, czy wyrafinowanego poczucia humoru, czy też zamiłowania do sztuki i filozofii. Dekameron, który w centrum swoich barwnych opowieści stawia zawsze człowieka z jego doświadczeniami, problemami i dylematami, stał się zwiastunem humanizmu i wywarł ogromny wpływ na rozwój literatury europejskiej.