Czysta radość czy przymus kreatywności?

Nie można nie zauważyć, że współcześnie kreatywność, podobnie jak innowacyjność, stała się słowem-kluczem, ponowoczesna mantrą, która często przywoływana (nadużywana) w dyskursie publicznym, wyjątkowo silnie wpływa na społeczną wyobraźnię czy rzeczywistość na początku XXI wieku. Bezpośrednim rezultatem tej nadspodziewanej popularności jest rosnące zainteresowanie wielu dyscyplin naukowych, z których każda w kontekście własnego pola semantycznego definiuje to pojęcie na własny sposób prowadzi do narastających nieporozumień czy niejasności (terminologicznych). Co więcej, w potocznym dyskursie często mamy do czynienia z nieścisłością czy niekonsekwencją w budowaniu przekazu, wchłonięciem różnych znaczeń i sposobów rozumienia kreatywności, bez uwzględnienia istniejących między nimi różnic, co zdecydowanie jeszcze bardziej zaciemnia niż rozjaśnia cały dyskurs i utrudnia porozumienie. Tymczasem samo znaczenie pojęcia, rzadko kiedy, jeśli w ogóle, jest poddawane szerszej dyskusji (publicznej) czy głębszej refleksji - celem publikacji jest właśnie taka refleksja na temat definiowania i rozumienia pojęcia kreatywności, która w zasadzie dotyczy toczącego się sporu pomiędzy kulturą, sztuką, ekonomią i gospodarką co do sposobów jego definiowania czy rozumienia. Ten fundamentalny w swojej istocie spór, który dotyczy zarówno kwestii ideologicznych (odmiennych wartości) jak i politycznych (odmiennych interesów) jest kluczowy nie tylko zrozumienia aktualnych mechanizmów tworzenia wartości w ponowoczesnej kulturze, sztuce, gospodarce czy zarządzaniu, ale również dla przyszłych scenariuszy czy strategii ich rozwoju.
z wprowadzenia