Opis
Tłumaczenie z jęz. angielskiego. Książka jest według Autora wspomnieniem młodego Polaka -świadka tamtych dni - o niszczeniu Żydów przez Niemców podczas okupacji, napisanym przez starego amerykańskiego profesora. Peter F. Dembowski opuścił Polskę podczas okupacji niemieckiej w 1944 roku jako jeniec wojenny. Po zakończeniu wojny pozostał na Zachodzie.
Niniejsza książka to studium o Żydach-chrześcijanach, którzy stanowili parafie w getcie. Warszawskie getto było unikalne pod tym względem, ponieważ pomimo tego, że w innych gettach byli chrześcijanie, tylko warszawskie miało w pełni funkcjonujące parafie. Najważniejszą częścią książki jest prezentacja i dyskusja wokół opinii Żydów na temat chrześcijan w getcie oraz poglądów ochrzczonych Żydów i poglądów chrześcijan na temat ich sytuacji panującej w getcie.
Impulsem motywującym Autora była potrzeba złożenia hołdu ofiarom holocaustu, które są coraz bardziej zapominane. Autor zwrócił uwagę na to że: Lata płyną, Shoah jest pamiętana w abstrakcyjnych uogólnieniach, a coraz mniej w konkretnych przykładach przeżyć indywidualnych grup i osób. Mam nadzieję, że moja praca może przyczynić się, nawet skromnie, do zachowania pamięci tych strasznych lat, pamięci w jej ludzkim to znaczy konkretnym wymiarze. Bo bez takiej pamięci nie może być prawdziwego zrozumienia tej strasznej epoki.
Niniejsza książka to studium o Żydach-chrześcijanach, którzy stanowili parafie w getcie. Warszawskie getto było unikalne pod tym względem, ponieważ pomimo tego, że w innych gettach byli chrześcijanie, tylko warszawskie miało w pełni funkcjonujące parafie. Najważniejszą częścią książki jest prezentacja i dyskusja wokół opinii Żydów na temat chrześcijan w getcie oraz poglądów ochrzczonych Żydów i poglądów chrześcijan na temat ich sytuacji panującej w getcie.
Impulsem motywującym Autora była potrzeba złożenia hołdu ofiarom holocaustu, które są coraz bardziej zapominane. Autor zwrócił uwagę na to że: Lata płyną, Shoah jest pamiętana w abstrakcyjnych uogólnieniach, a coraz mniej w konkretnych przykładach przeżyć indywidualnych grup i osób. Mam nadzieję, że moja praca może przyczynić się, nawet skromnie, do zachowania pamięci tych strasznych lat, pamięci w jej ludzkim to znaczy konkretnym wymiarze. Bo bez takiej pamięci nie może być prawdziwego zrozumienia tej strasznej epoki.