Bóg i państwo

Michaił Bakunin urodził się w rodzinie rosyjskiej arystokracji. W wieku 26 lat przeprowadził się do Europy zachodniej, gdzie w związku ze swoimi poglądami popadł w konflikt z rosyjską ambasadą. Został mu odebrany tytuł szlachecki i skazano go zaocznie na ciężkie roboty na Syberii za działalność wywrotową. W 1848 i 1849 r. brał aktywny udział w wydarzeniach „Wiosny Ludów” walcząc na barykadach Paryża, Pragi, Drezna, za co skazano go na śmierć i wydano władzom rosyjskim. W 1861 r. udało mu się zbiec. Brał udział w przygotowaniach do powstania styczniowego w Polsce, był jednym z głównych działaczy I Międzynarodówki, w 1870 r. brał udział w powstaniu ludowym w Lyonie. Zmarł w wieku 62 lat w szwajcarskim Bernie.

„Bóg i Państwo” należy do jego najbardziej znanych dzieł. Bakunin zaczął pisać tę pracę w 1870 r. w Marsylii, zafrapowany wypadkami wojny francusko-pruskiej. Początkowo zamierzał napisać broszurę, ale praca rozrastała się i przekształcała w książkę, pisaną jednak fragmentami i bez całościowego planu. Praca ta była po raz pierwszy wydana po jego śmierci, w 1882 roku przez anarchistów Carlo Cafiero i Elisse Reclusa w postaci oddzielnej broszury, tytuł pochodził od wydawców. Broszura była tłumaczona na wiele języków i wielokrotnie wznawiana.

W wydaniu opublikowano również fragmenty „Państwowości a Anarchii” oraz pracę „Komuna paryska a idea państwa”. Książka opublikowana w serii "Biblioteka Klasyków Anarchizmu".