Podstawy badania psychiatrycznego

Książka znakomicie wpisuje się w to, co jest istotą naszej (psychiatry, psychoterapeuty, psychologa czy po prostu terapeuty) relacji z pacjentem, a więc w dialogowość, rozumianą jako wymienność ról nadawca (terapeuta lub pacjent) staje się za chwilę odbiorcą (pacjent lub terapeuta). Ta wymienność ról dialogowych jest często zaniedbywana w kontakcie lekarz jego pacjent i odtworzeniu tej cechy dialogu z osobami cierpiącymi na zaburzenia psychiczne w dużej mierze poświęcona jest książka Bartosza Grabskiego. Jest ona znakomitym przykładem tego, że podręcznik akademicki w dziedzinie zbliżającej się do nauk normatywnych (definicje, granice, wyjątki) może być fascynującą lekturą, o bardzo podmiotowym podejściu do badanych, a przede wszystkim w dużej mierze posługującą się językiem chorych, ich narracjami. Myślę, że książka ta powinna być lekturą nie tylko dla studentów, lecz również dla doświadczonych już klinicystów dla mnie była taką lekturą.
Z recenzji prof. dra hab. n. med. Andrzeja Czernikiewicza
Autor często wprost nawiązuje do myśli prof. Antoniego Kępińskiego i innych podobnie myślących klinicystów. Przedstawione wskazówki są spójne z wizją uprawiania psychiatrii promowaną od wielu lat przez ośrodek krakowski, która na pierwszym miejscu stawia bezwzględny szacunek dla osoby chorego oraz jego podmiotowość.
Z przedmowy prof. dra hab. Józefa Krzysztofa Gierowskiego
Bartosz Grabski, dr n. med., specjalista psychiatra, specjalista seksuolog, psychoterapeuta poznawczo-behawioralny, adiunkt w Katedrze Psychiatrii UJ CM, lekarz praktyk. Systematycznie prowadzi zajęcia z psychiatrii i seksuologii dla polskich i zagranicznych studentów medycyny i psychologii.