Opis
() bioetyka, jako nowa dyscyplina naukowa, powstała
na terenie Stanów Zjednoczonych na początku lat
siedemdziesiątych XX wieku. Stanowi to podstawę dla
każdego uprawianego współcześnie modelu bioetyki.
Współcześnie przeważa ujęcie bioetyki zaproponowane
niegdyś przez A. Hellegersa, jednak nie brakuje
również odniesień do wizji bioetyki w rozumieniu
V. R. Pottera. Nurt bioetyki medycznej zaproponowany
przez A. Hellegersa jest bliski polskim bioetykom także
ze względu na katolickie korzenie holenderskiego
fizjologa i embriologa, ujawniające się na poziomie prowadzonych przez niego analiz.
W pracy szczególną uwagę skupiono na bioetyce
inspiracji personalistycznej i jej przedstawicielach.
Bioetyka ta posiada własną definicję, metodę oraz
opiera się na antropologii personalistycznej. Nawiązuje
przy tym do pierwotnych celów bioetyki, która powstała
w celu ochrony człowieka przed zastosowaniem
niektórych technik w biomedycynie. Ten model bioetyki,
opierając się na różnych źródłach, poszukuje rozstrzygnięć
etycznych na polu działań biomedycyny na podstawie integralnie ujętej antropologii oraz etyki normatywnej.
Człowiek posiadający niezbywalną godność
osobową, jako istota duchowo-cielesna, stanowi punkt
wyjścia wszelkich rozstrzygnięć bioetycznych. Nawiązując
do idei bioetyki jako nauki o przetrwaniu, polska
bioetyka inspiracji personalistycznej stara się chronić
człowieka, jego zdrowie i życie, opierając się na kategorii
świętości życia, a nie tylko kategorii jakości życia.
(fragment Zakończenia)
na terenie Stanów Zjednoczonych na początku lat
siedemdziesiątych XX wieku. Stanowi to podstawę dla
każdego uprawianego współcześnie modelu bioetyki.
Współcześnie przeważa ujęcie bioetyki zaproponowane
niegdyś przez A. Hellegersa, jednak nie brakuje
również odniesień do wizji bioetyki w rozumieniu
V. R. Pottera. Nurt bioetyki medycznej zaproponowany
przez A. Hellegersa jest bliski polskim bioetykom także
ze względu na katolickie korzenie holenderskiego
fizjologa i embriologa, ujawniające się na poziomie prowadzonych przez niego analiz.
W pracy szczególną uwagę skupiono na bioetyce
inspiracji personalistycznej i jej przedstawicielach.
Bioetyka ta posiada własną definicję, metodę oraz
opiera się na antropologii personalistycznej. Nawiązuje
przy tym do pierwotnych celów bioetyki, która powstała
w celu ochrony człowieka przed zastosowaniem
niektórych technik w biomedycynie. Ten model bioetyki,
opierając się na różnych źródłach, poszukuje rozstrzygnięć
etycznych na polu działań biomedycyny na podstawie integralnie ujętej antropologii oraz etyki normatywnej.
Człowiek posiadający niezbywalną godność
osobową, jako istota duchowo-cielesna, stanowi punkt
wyjścia wszelkich rozstrzygnięć bioetycznych. Nawiązując
do idei bioetyki jako nauki o przetrwaniu, polska
bioetyka inspiracji personalistycznej stara się chronić
człowieka, jego zdrowie i życie, opierając się na kategorii
świętości życia, a nie tylko kategorii jakości życia.
(fragment Zakończenia)