Bez honoru

Czas się nie zatrzymał w Europie. Nie będzie lepiej. Jesteśmy wciąż wolni.Mamy wciąż jeszcze rezerwy. Jest ciągle jeszcze z czego ustępować.To się wszakże kiedyś skończy. Gdy oddziały żandarmeriiEuropejskich Sił Zbrojnych (na które bezmyślnie sięzgodzono) zaczną grasować w polskich miastach, gdy nasząpolicją i służbami specjalnymi pokieruje jegomość z Luksemburga na garnuszku niemieckiej dyplomacji, gdy unijny MinisterSpraw Zagranicznych zaprosi do Polski w ramach przyjacielskiejwymiany doświadczeń dywizję rosyjskich wojskpancernych, będzie za późno. I w procesie zagarniania przezKomisję Europejską kolejnych obszarów państwowości krajówczłonkowskich przybliża się nieuchronnie ów punkt graniczny,którego przekroczenie kładzie kres Polsce niepodległej. Nienależy przegapić tej chwili. Oznacza ona zarazem, że z miejscai to nieodwołalnie tracą sens i ważność wszelkie nasze poprzedniekalkulacje, rachuby oraz taktyczne i propagandowekombinacje. Znika pole do targów, gra z Unią Europejską jestskończona. Pozostanie już tylko z niej się wynieść, trzasnąćdrzwiami natychmiast i z rozmachem pomimo geopolitycznychprzeciwwskazań, choćby się waliło i paliło. I wtedy będziemożna znów wrócić do honoru.