Apologie

W Apologiach zebrano kilkanaście tekstów Tadeusza Kornasia, w których powiązanie teatru i religii jest jednym z najważniejszych tematów. Jednak nie jest to książka o teatrze religijnym (przynajmniej w większości przypadków). Pośród bohaterów kolejnych tekstów znajdą się wielcy twórcy XX i XXI wieku - między innymi Tadeusz Kantor, Jerzy Grotowski, Peter Brook... Pojawią się znane spektakle, wielokrotnie już analizowane przez innych badaczy. Celem autora nie jest jednak deprecjonowanie wcześniejszych tez, przewartościowanie starych odczytań, ale wskazanie kilku drobiazgów, które od dawna domagały się wyartykułowania.
"Tadeusza Kornasia we współczesnym teatrze interesuje bardziej to, co wieczne, niż to, co doczesne - by posłużyć się przeciwstawieniem z tytułu dawnego szkicu Wilama Horzycy O wiecznym i doczesnym repertuarze teatralnym - czyli to, co prowadzi do doświadczenia duchowego, poczucia spólnotowości, transcendencji, inspiracji o charakterze religijnym.
O takim teatrze - albo jego elementach - pisze Kornaś w Apologiach, taki teatr afirmuje. Próbuje rozszyfrowywać kryptoteologiczne znaki w wielokrotnie już analizowanych arcydziełach, analizuje "liturgiczne pokusy" teatrów spoza mainstreamu, poszukujących inspiracji, zwłaszcza muzycznych, w przeszłości lub w innych kulturach, zastanawia się - w ogóle i w szczególe - nad niejednoznacznymi powiązaniami teatru i religii."
Z recenzji wydawniczej prof. dra hab. Wojciecha Dudzika