Opis
Ścieżki losu bywają kręte Jak znaleźć wśród nich własną?
Aleo, wyznaczona przez stryja na następczynię tronu Adonu, wciąż stara się rozwikłać sprawę tajemniczego wiersza, w którym została zapisana jej przyszłość. Swojego przeznaczenia szuka także Torsen, dzielny i skłonny do podejmowania wyzwań chłopak. Kiedy drogi tych dwojga się przetną, pojawi się między nimi coś więcej niż nić sympatii. Tymczasem w Adonie wojna wisi w powietrzu, jego wrogowie szykują się do walki, a w samym królestwie dochodzi do tragedii. Aleo robi wszystko, aby pomóc jego mieszkańcom. Czy uda jej się załagodzić konflikt z królewską rodziną? Czy pokona własną tęsknotę i strach?
Fragment:
Dlaczego nic nie powiedziała?! To bez sensu! Przywłaszczyli sobie tron jej ojca i nie ponieśli za to żadnej kary?! - zastanawiał się Torsen, biegnąc w stronę ulicy, na której zostawił ją ostatnio z ogromnym słoikiem oleju do lamp. Czuł, jak wzbiera w nim gniew na taką jawną niesprawiedliwość. Wiedział, że nie może tak tego po prostu zostawić. Gdzie to dokładnie było? Zatrzymał się na skrzyżowaniu, aby spojrzeć na tabliczkę z wypisaną starannie nazwą.
- Może po prostu jest skromna, a może mi nie ufa? - pytania ciągle cisnęły mu się do głowy. - Do stu wściekłych wilków! Aleo! Coś ty najlepszego zrobiła! - myślał.
Aleo, wyznaczona przez stryja na następczynię tronu Adonu, wciąż stara się rozwikłać sprawę tajemniczego wiersza, w którym została zapisana jej przyszłość. Swojego przeznaczenia szuka także Torsen, dzielny i skłonny do podejmowania wyzwań chłopak. Kiedy drogi tych dwojga się przetną, pojawi się między nimi coś więcej niż nić sympatii. Tymczasem w Adonie wojna wisi w powietrzu, jego wrogowie szykują się do walki, a w samym królestwie dochodzi do tragedii. Aleo robi wszystko, aby pomóc jego mieszkańcom. Czy uda jej się załagodzić konflikt z królewską rodziną? Czy pokona własną tęsknotę i strach?
Fragment:
Dlaczego nic nie powiedziała?! To bez sensu! Przywłaszczyli sobie tron jej ojca i nie ponieśli za to żadnej kary?! - zastanawiał się Torsen, biegnąc w stronę ulicy, na której zostawił ją ostatnio z ogromnym słoikiem oleju do lamp. Czuł, jak wzbiera w nim gniew na taką jawną niesprawiedliwość. Wiedział, że nie może tak tego po prostu zostawić. Gdzie to dokładnie było? Zatrzymał się na skrzyżowaniu, aby spojrzeć na tabliczkę z wypisaną starannie nazwą.
- Może po prostu jest skromna, a może mi nie ufa? - pytania ciągle cisnęły mu się do głowy. - Do stu wściekłych wilków! Aleo! Coś ty najlepszego zrobiła! - myślał.